Afgelopen zondag stapten Sander en ik in de trein. Het was wel dik drie uur reizen, maar dan hadden we ook wat: Maastricht, ’s lands zuidelijkste grote stad, met een prachtig historisch centrum en een heerlijk internationaal reislevengevoel. Op straat hoorden we Frans, Duits, Engels en Nederlands met zo’n zwaar accent dat het soms ook buitenlands klonk. De kronkelende straten, prachtige kerken, de oude begroeide stadsmuur en het hoogteverschil. Vrijwel meteen werden we overladen met een vakantiegevoel, alsof we vanuit Bangkok (of Auckland, in Sanders geval) met het vliegtuig naar Europa waren gevlogen en regelrecht hadden ingecheckt in ons volgende hostel, in Maastricht. Maar niets is minder waar. We zijn alweer ruim vier (ik) en twee (Sander) maanden terug in Nederland, weer helemaal aan het leven hier en elkaar gewend en (ik) zelfs alweer aan het werk. Dit was ‘gewoon’ een dagje uit, om te vieren dat we deze zondag (19 juni) twee jaar een relatie hebben!

Omdat ik al een aantal keer eerder in deze mooie stad was geweest, gaf ik Sander de leiding. ‘Loop maar gewoon zoals jij wilt,’ zei ik, ‘als je links mooier vindt dan rechts, dan gaan we links. Ik zeg niks, ik weet niet de weg, maar heb al wel een hoop gezien.’ Zo gezegd zo gedaan. Sander leidde, koos soms rechts waar ik links had gekozen, bleef soms even staan voor een foto of een opmerking (of een kusje!). Hij bracht ons via de winkelstraat waar we voor die avond een restaurantje hadden gereserveerd richting het beroemde Vrijthof (‘Nou wil ik wel eens zien waar die André Rieu altijd speelt’). Daar greep ik even in. ‘Wacht even, stop. We gaan eerst even rechts hier’, zei ik, en ik nam Sander aan de hand het straatje in. ‘Doe je ogen even dicht’.  Sander aarzelde – hij is niet zo gek op het uit handen geven van controle – maar deed toch wat ik zei. Twintig stappen rechtuit en een aantal naar rechts, en daar mocht hij zijn ogen weer open doen. We stonden in de mooiste boekhandel van Nederland: Boekhandel Dominicanen, gevestigd in de prachtige 13e-eeuwse Gotische Dominicanenkerk. We wandelden rond, vergaapten ons aan de prachtige gewelven, de hoge boekenkasten, aan de fraaie combinatie van boeken en architectuur. En tot onze grote vreugde werd ons een cadeautje in de schoot geworpen: als we nog tien minuutjes zouden wachten, begon daar, achter in de kerk/winkel, een klassiek concert, georganiseerd door de vereniging Vrienden van het Lied. Een half uur lang luisterden we met ingehouden adem naar de prachtige stem van Raoul Steffani, die maar een jaar ouder is dan wij, maar een prachtige volwassen stem heeft. Na ook nog een dromerige pianosolo door de pianiste Gabrielka Clout, verlieten we helemaal warm en gelukkig de boekhandelkathedraal.

Buiten vonden we nog een cadeautje: de zon was gaan schijnen! Het stemde ons heel dankbaar, en vol van dat gevoel wandelden we verder door de stad: links, rechts, precies zoals Sander het bedacht. Langs het Vagevuur (dat is een straatnaam!) die de Rooms Katholieke St. Servaasbasiliek scheidt van de Protestantse St. Janskerk. Even bij de basiliek naar binnen. Kriskras door oude straten. Langs en over de stadsmuur, waar op ons gemakje een paar potjes duizenden speelden.  Verder door oude lanen, langs een stadspark, door de oude stadspoort (met de onheilspellende naam ‘de Helpoort’). En tussendoor galmde ik, geïnspireerd door het concert en de film die ik afgelopen week had gezien, gepassioneerd ‘Wishing you were somehow here again’ en ‘Point of no return’ van The Phantom of the Opera. Het galmde mooi in de oude straten vol kinderkopjes.

We sloten de dag af met een etentje in het gezellige Cubaanse tapasrestaurant La Cubanita, waar ik de bedienden nauwelijks kon verstaan (plát Limburgs), maar waar het eten net zo feestelijk en verrukkelijk was als de rest van de dag.  Om half acht liepen we verzadigd van eten en indrukken naar het station, waar ons een laatste cadeautje stond te wachten: een intercity die ons door onverwachte werkzaamheden in één keer -zonder overstappen-  van Maastricht naar Gouda bracht. Wat een heerlijke dag!

Meer foto’s? Klik hier!