Deze collage en dit gedicht maakte ik met knipsels uit kranten en tijdschriften. Het gaat over mijn worsteling met de zwaarte en ellende in deze wereld. Het is een herinnering aan dat ik niet de hele wereld op mijn schouders hoef te dragen en niet alle verantwoordelijkheid hoef te voelen voor het oplossen van de klimaatcrisis en het onrecht in deze wereld. Dat ik mag zoeken naar het positieve en mild voor mezelf mag zijn, ook al staat de wereld in brand.
Moois van Marijke. 
Toevallig kwam ik vanmorgen tijdens het hardlopen langs een tuin met daarin een Atlas beeld (hij draagt de wereld op z’n schouders). Mijn gedachte was toen ook: laten we onszelf dat toch niet aandoen… Het helpt ook zo weinig. Maar de neiging herken ik zeker!