Dit boek kreeg ik van een vriendin. Anders in meerdere opzichten. Ten eerste is het Engelstalig, terwijl ik meestal in het Nederlands lees (wel leuk, om weer eens in het Engels te lezen en het ging me ook heel makkelijk af!). Ten tweede is het een stripboek. Ik lees nóóit stripboeken, maar tijdens het lezen van deze dacht ik: waarom lees ik nooit strips? Het is echt superleuk en bovendien versterken beeld en tekst elkaar enorm.
Dit boek zit vol humor, interessante karakters en biedt enorm veel stof tot nadenken. Want ten derde is het onderwerp anders dan anders. Voor mij niet (helemaal) nieuw, want ik heb me er de afgelopen tijd wat meer in verdiept. Want ik vind het een fascinerend onderwerp: polyamorie, oftewel meervoudige liefde.

De relatieroltrap
Zoals de meesten van ons, ben ik opgegroeid met het klassieke beeld van liefde. Je ontmoet iemand, date een tijdje, krijgt een relatie. En dan bestijg je samen de ‘relatieroltrap’: de relatie wordt hechter, serieuzer en als bezegeling hiervan ga je na verloop van tijd samenwonen. Als je wilt trouw je of ga je een geregistreerd partnerschap aan en dan blijf je de rest van je leven bij elkaar (met of zonder kinderen). Hoe hoger je komt op de roltrap, hoe succesvoller je relatie. Samenwonen met je liefde in een fijne monogame relatie – dat was het ideaalplaatje van een geslaagde relatie.
Uit elkaar gaan betekende dat je relatie gefaald was.
Wel een vaste relatie maar niet samenwonen was een beetje raar.
Vreemdgaan was absoluut verraad en het ergste wat je kon overkomen.
Ik heb er nooit bij stilgestaan dat er ook andere manieren zouden zijn om een relatie te hebben.
Meervoudige liefde
Ik had nog nooit van polyamorie gehoord. Maar toen ik de term voor het eerst tegenkwam – een jaar of anderhalf geleden – was ik meteen gefascineerd. Ik las artikelen en zag interviews met mensen die ervoor gekozen hadden om bij elkaar te zijn zonder daarmee de deur voor anderen te sluiten. Die – met toestemming van hun partner – van nóg iemand konden houden in een romantische relatie zonder dat dat iemand onzeker maakte of hun andere relatie schade deed. Mensen die vertelden dat hun relaties daar juist sterker door waren geworden en dat zijzelf er een mooier, rijker en emotioneel volwassener mens door waren geworden.
Wat?! Is dat mogelijk? Kan dat echt werken?
Polyamorie intrigeert me. Want alleen al wanneer je gaat nadenken over meervoudige liefde ga je automatisch bij alles op relatiegebied vraagtekens zetten. Wat is een liefdesrelatie eigenlijk? Wanneer is een relatie succesvol? Wat betekent trouw zijn? Wat is een gezonde manier om met elkaar in een relatie te zijn? Wat kun je van elkaar verwachten in een relatie en wat eigenlijk niet? Hoe voorkom je dat je elkaar beperkt in persoonlijke groei?
Kennismaken met meerminners
In dit stripboek maak je kennis met allerlei verschillende personen die polyamoreus leven (schijnbaar ook wel eens meerminners genoemd, mooi woord toch?). Mannen, vrouwen, heteroseksueel, homoseksueel die alternatieve relatievormen onderzoeken en ontdekken. Het boek neemt je op een speelse en lichte manier mee in de wereld van polyamorie en de vooroordelen, praktische implicaties, ideeën en filosofie erachter, mooie en lastige kanten enz. Erg interessant!
Boeiend onderwerp ja! Ik heb een aantal jaar terug een tijdje een blog gevolgd van iemand die getrouwd was en ook nog een vriend had, vond het ook altijd interessant om te lezen hoe dat dan gaat maar verloor haar uit het oog en nu kan ik me echt met de beste wil van de wereld de naam niet meer herinneren. Het zet je inderdaad aan tot nadenken en ik denk eigenlijk dat het voor veel mensen heel goed kan werken.
Oh, dat zou ik ook heel boeiend vinden om te volgen! Mocht de naam je ooit weer te binnen schieten hoor ik t graag. En inderdaad: ik denk dat het voor veel mensen kan werken, en nog meer, dat het goed is om heeel serieus met elkaar te praten over relaties en wat je daarin van elkaar verwacht en verlangt. Het geeft zoveel meer diepgang én gezondheid in je relatie! 😀