In het kader van mijn Day Zero Project besloot ik een boek te herlezen waar ik eerder erg van genoot. Het werd ‘Eten, bidden, beminnen’ toen ik die titel in ons telefooncel-minibiebje zag staan. Zowel de film als het boek roepen bij mij meteen warme gevoelens op en zin om in het verhaal te duiken. Het herlezen was als het weerzien met een oude vriendin, die in alle detail en in geuren en kleuren vertelt over haar belevenissen. Zoveel herkenning, zoveel vreugde.
Mijn lievelingsdeel van dit boek is het eerste deel. Daarin gaat Liz naar Italië om de prachtige Italiaanse taal te leren en om héél veel, héél lekker te eten. Of tenminste, dat zijn haar uitingsvormen van iets waar de Italianen heel goed in zijn: genieten. Heerlijk hoe de zeer uitgebreide beschrijvingen van wat Liz allemaal eet en ziet worden afgewisseld met inspirerende verhalen over de Italiaanse cultuur en de persoonlijke inzichten die ze opdoet. Zo vind ik het prachtig hoe ‘bel far niente’ (het lekkere nietsdoen) in Italië de ultieme beloning en het belangrijkste doel van hard werken is en hoe ze pro zijn in het iets maken van niets (een feestmaal van een paar ingrediënten, een groot feest van een paar vrienden bij elkaar).
Deel twee vind ik inspirerend. Daarin reist Liz naar India, waar ze vier maanden lang deel uitmaakt van een ashram en leert mediteren. Het is een megacontrast met Italië en nodigt haar uit om naar binnen te keren, haar oude emotionele rotzooi onder ogen te zien en zichzelf te reinigen en helen. Prachtige gesprekken met de vrienden die ze er maakt, waardevolle inzichten waar ik ook wat aan heb en inspirerende wijsheden uit de yogafilosofie. Hoewel ik zelf niet de behoefte voel om ooit naar een ashram te gaan, nodigt deel twee me wel uit om regelmatig te mediteren en ook mijn eigen binnenwereld te onderzoeken.
Deel drie, tot slot, speelt in Indonesië, op het eiland Bali. Dit is mijn minst favoriete deel van het boek. Net als bij de eerste keer lezen verloor ik hier mijn aandacht en geduld een beetje, hoewel de beschrijvingen van de bijzondere Balinese cultuur interessant zijn.
Al met al heel fijn om dit boek te herlezen en een feestje van herkenning!

Ik vond de film niet zo boeiend maar heb het boek ook staan en dat wil ik wel nog een keer lezen.
Tof, ben benieuwd wat je ervan vindt! 🙂