De temperaturen worden zachter, de dagen lichter. De vogels zijn terug en zingen van nieuw leven en hoop. De eerste bloesems piepen al uit hun knoppen, de eerste groene blaadjes zijn opgevouwen zichtbaar tussen de nog bruine, kale heggen… Het is net alsof de natuur nog héél even met haar ogen dicht geniet van haar laatste restje sluimerende winterslaap voordat ze goed wakker wordt, een diepe zucht slaakt, zich eens lekker uitrekt en aan een nieuw voorjaar begint.

In de ontluikende lente is zachtheid voelbaar. De natuur vouwt zich langzaam uit, opent zich rustig en ongehaast. Ze laat zich niet opjagen, laat zich niet afschrikken door de laatste stormen en regendagen van maart-roert-zijn-staart. Onder de grond laat ze rustig haar zaadjes groeien en ze wacht geduldig tot het tijd is om zich op te rekken, zich een weg door de aarde heen te banen en naar het licht te bewegen. De natuur doet gewoon haar ding: ze volgt haar eigen ritme en tempo, in een vanzelfsprekend vertrouwen dat de lente vanzelf onvermijdelijk doorbreekt.

Wij zijn onderdeel van de natuur en ook ons lichaam weet precies wat het moet doen. Terwijl de zon weer vaker gaat schijnen en ons zacht en liefdevol uitnodigt om weer in beweging te komen, gaat ons lichaam ontgiften om het immuunsysteem weer op te bouwen en te versterken. Alle afvalstoffen die zich in de winter in ons lichaam hebben opgehoopt, moeten naar buiten. Daarom kun je misschien wat voorjaarsmoeheid voelen. Geeft niks. Beweeg mee op de golven van de seizoenen en luister naar je lichaam. Gun jezelf wat zachtheid om – net als de natuur buiten – je rustig te openen, uit te rekken en op te laden voor het seizoen van licht en groei dat komt.

Regelmatig schrijf ik voor mijn werk bij yogastudio en -opleidingscentrum Yogasite interessante artikelen en nieuwsbrieven. Die deel ik ook graag met mijn eigen publiek, want ik ben er best wel een beetje trots op! Dit stuk schreef ik voor een nieuwsbrief van Yogasite.