Kijk nou, hoe fantastisch! Een klein, scheef, wobbly en kneuzerig mokje, zo wonky alsof-ie regelrecht uit de eetzaal van Harry Potter in mijn hand is gevlogen. Ik word er heel blij van. Omdat hij me herinnert aan mijn superleuke verjaardagsworkshop met lieve vriendinnen. Omdat ik nog voor me kan halen hoe moeilijk én leuk het was om hem te maken. En omdat ik hem glimlachend wel een beetje met mezelf kan vergelijken. Ook ik ben niet perfect, vaak een beetje anders dan anderen, onregelmatig, wobbly en wonky. Maar net als dat mokje, maakt dat mij eigenlijk juist leuk. En heb ik een rechte, stevige rand als basis.

Dat vind ik zelf vaak lastig om te zien. Het is veel makkelijker om streng, boos en gemeen tegen mezelf te doen dan lief, zacht en zorgzaam. En daarom ga ik vanaf nu met regelmaat even uit dit kopje drinken. Om mezelf eraan te herinneren dat imperfectie juist leuk is. Omdat het karakter geeft en interessant is. En dat ik best wat liever voor mezelf mag zijn.