Als ik thuis kom staat er weer een ansichtkaartje voor me klaar. Via Postcrossing ontvangen, uit Rusland deze keer. Het voelt een beetje als magie hoe er elke keer uit het niks een kaartje verschijnt die precies aan mijn smaak voldoet (natuurlijk dankzij mijn beschrijving en wensen op mijn profiel, maar toch). Deze kaart is wel heel erg raak: ik blijf er maar naar kijken, ik herken mezelf erin. Ik besluit hem in te lijsten en een tijdje op mijn bureau te zetten. Als reminder dat ik af en toe gewoon even met een kop thee, een boek en mijn kat mag gaan zitten om wat te mijmeren en lanterfanten.