Ik maak eerst nog even dit af en dan ga ik wandelen. Hoe vaak ik mezelf niet op die gedachte betrap! En zoals dat dan gaat: als dat ene eenmaal af is, bedenk ik het volgende… en voor ik het weet is het een paar uur verder en is de zon onder zonder dat ik naar buiten ben geweest. Zonde. Dus huppatee: niet eerst even iets afmaken.. eerst even pauze. Ik wandel naar het strandje van ons dorp en zit zo tien minuutjes eventjes te schommelen met uitzicht op het water. Bomen ruisen in de wind, vogels fluiten, mijn hoofd wordt stil. Een krap halfuur later ben ik weer thuis en weeer opnieuw merk ik: al ga ik maar heel even naar buiten, het betaalt zich 100% terug: in energie, in stemming, in inspiratie.