Vanochtend stond ik op en was de wereld wit. Geen sneeuw, maar wel een laagje vorst op alle oppervlakten. Met een blauwe lucht en een stralende zon kon het niet anders dan dat het buiten prachtig moest zijn. Dus hup, na mijn ochtendritueel trok ik jas, sjaal, muts en handschoenen aan en stapte naar buiten. Ik werd beloond met een magnifiek uitzicht op het Haringvliet met een bevroren uiterwaard en glanzend zonlicht op het wateroppervlak. Maar nóg mooier vond ik de herfstbladeren die ik overal op de grond zag: elke nerf prachtig uitgelicht door de kleine glinsterende ijskristalletjes. Winterse blingbling, práchtig! Want zoom maar ’s even in: zoveel detail, zo’n perfecte harmonieuze vorm.. het is toch net kunst?