Sinds ik in 2020 met moestuinieren begon, ben ik betoverd. Het is fascinerend om te zien hoe het zaadje wat ik in de grond heb gestopt, opschiet. Om te volgen hoe het van twee onherkenbare, algemene kiemblaadjes de eerste herkenbare blaadjes vormt en vervolgens als een malle begint te groeien. En het is bijna onmogelijk om niet in de lucht te springen en naar binnen te huppelen om het Sander te vertellen wanneer ik een eerste bevruchte courgette of aubergine heb ontdekt. Moestuinieren is iets wonderlijks. Het is wat mij betreft de perfecte combinatie tussen uit-mijn-hoofd-komen-en-met-mijn-handen-bezig-zijn en de kinderlijke staat van verwondering die het oproept.

Mijn grote droom blijft wel: jaarrond kunnen eten uit mijn moestuin en weinig tot niet meer naar de supermarkt hoeven voor groente en fruit. Ook in de winter. Dat vraagt om een betere moestuinplanning en ook iets meer discipline en aandacht door het jaar heen. Maar in de winter uit je moestuin kunnen eten, brengt je ook tot allerlei slimmigheidjes om je oogst van de zomer of herfst te bewaren. Komend jaar hoop ik mijn moestuin nog beter te benutten, maar ik deed alvast kennis op bij de moestuinvrouw op mijn werk.

Met die kennis schreef ik een blog over ‘eten uit je moestuin in de winter’. Je leest hem hier!

Regelmatig schrijf ik voor mijn werk op Landgoed de Peerdegaerdt interessante artikelen, blogs of interviews. Die deel ik ook graag met mijn eigen publiek, want ik ben er best wel een beetje trots op!