Daar ligt-ie dan, mijn dagboek van de afgelopen tijd. Bijna een halfjaar lang vulde ik ‘m met woorden waarin ik mijn innerlijke wereld probeerde te vangen. Liefde, verdriet. Worstelingen, dankbaarheid. Blijdschap, frustratie. Eenzaamheid, vriendschap. Vervulling, wanhoop. Alles kwam voorbij. Echt weer een boek van (het/mijn) leven. De titel was iedere dag weer een goede reminder: noem het maar liefde. Je doet het uit liefde, je doet je best en dan is het goed.