Home is where your cats are. Dat dacht ik vanochtend toen ik terugkwam van boodschappen doen en Amira in het raamkozijn zag zitten. Tussen de planten en het nog gesloten gordijn, als een soort etalage van huiselijkheid. We wonen hier nu een jaar, realiseerde ik me vlak erna. En inmiddels is het wel echt thuis geworden. Het huis, de tuin, de straat, de dijk, het dorp. Ik heb een nieuw thuis gebouwd en blijf bouwen, want thuis is nooit af. Dat vind ik een fijn idee: ik kan altijd meer thuis raken. Uiteindelijk wil ik ook vooral thuis zijn in mezelf, zodat ik overal thuis kan zijn.