Wandelend over de dijk – zonder haast en met de frisse wind door m’n losse haar – voel ik een enorme dankbaarheid voor de plek waar ik mag wonen. We horen de vogels zingen en de wind waaien, het is de goed gevulde stilte van een klein dorp. Er is ruimte. In de oneindige lucht boven het Haringvliet. In de stilte van deze zaterdagochtend. Aan het eind van de wandeling genieten we nog even van het rustgevende geluid van klotsende golven die aanspoelen op het strandje van ons dorp. Ik voel de ruimte in mijn hart en ben dankbaar.