Op de terugweg van de supermarkt besluit ik binnendoor te rijden. Geen drukke N-weg maar verlaten kronkeldijken tussen mistige velden. Het geeft het landschap een mystieke sfeer, sprookjesachtig. Ik weet niet precies de weg naar huis en de mist ontneemt me het overzicht, maar ik vertrouw op mijn intuïtie en richtingsgevoel. Het lijkt wel een metafoor voor het leven. Ik weet niet precies waarheen de weg van het leven me leidt, maar ik vertrouw het proces en geloof erin dat ik op de juiste plek kom op het juiste moment, met de juiste mensen. Ik laat los en kies ervoor te vertrouwen op de stroom van het leven.