Een lange dijk als tunnel van bomen. In de ochtend getooid met de glinster van de opkomende zon en mistflarden, in de namiddag dromerig door het zachte licht van de al laagstaande zon. Hier rijden, naar en van mijn werk, maakt me altijd rustig. Het is alsof je in een bubbel terecht komt, alsof er even niks anders is dan jij en die dijk met bomen. Bocht na bocht, steeds veranderend maar altijd een afgesloten geheel. Prachtig.