Toen dit voorjaar op mijn kolenveldje de ene na de andere plant omviel (letterlijk), had ik door dat er iets niet goed ging. Ik bleek bezoek te hebben gehad van de koolvlieg, wiens larven ondergronds de wortels van je planten aanvreten tot deze doodgaan en omvallen. Ik besloot het zekere voor het onzekere te nemen en een aantal kolen te verplaatsen naar andere plekken in de tuin voordat ook zij ten prooi zouden vallen aan deze plaag.

Dit koolrabiplantje kreeg een nieuw plekje in de siertuin, verdekt opgesteld tussen de herfstaster. Hij had het zwaar toen de tuin tot vier keer toe blank kwam te staan door de hevige regenval. Maar hij overleefde het, net als het bezoek van een familie groene rupsen. En nu begint hij -beter laat dan nooit- toch echt te groeien! Ik ben zo blij! Zou ik dan toch nog één klein zelfgekweekt koolrabi’tje kunnen eten dit jaar?!