Ik moet erna wat harder fietsen om nog op tijd op werk te zijn maar dat heb ik er graag voor over. Ik zet mn fiets op zijn standaard en kniel in het nog vochtige gras van de berm en schiet wat foto’s van de prachtige gloed van de ochtendzon op de sprietjes en bloemen. “Wauw” hoor ik een sarcastische middelbare scholier achter me opmerken als hij ziet wat ik aan het doen ben. Ik moet glimlachen en denk bij mezelf ‘Ja, precies dat: Wauw. Je hoeft nergens naar toe, lieve jongen. De schoonheid zit gewoon in de berm op weg naar school’.