Wat ben ik blij met al die mensen die hun leven wijden aan de kunsten. Die tegen het advies ingaan om een “echt vak” te leren en hun hart volgen om fotograaf, zanger, danser of kunstenaar te worden. Daarom spendeer ik nu mijn avond in de wachtkamer van een haptonomiepraktijk, naast het lokaal waar Sander galmend de mooiste klanken zingt tijdens zijn zangles, met de betoverende portretten en verhalen van Humans of New York. Het leven is goed want we hebben altijd de Kunsten nog.