De katten weten het allang, maar blijkbaar had ik er voor nodig om even ziek te worden: niks doen (maar dan ook echt helemaal niks doen) is fijn. Het schept ruimte in m’n hoofd om gewoon te zitten en een beetje om me heen te kijken. Gewoon zijn. Af en toe een stukje lezen te afwisseling en dan weer verder niksen. Zo veel als de afgelopen dagen hoeft wat mij betreft alleen als ik ziek ben, maar ik wil mezelf er wel vaker aan herinneren. Ik hoef niet altijd maar bezig te zijn, vooruit te gaan, te verbeteren. Ik mag soms ook gewoon zijn.