Abel doet het liefst alles samen. Als ik afwas, ligt hij gevaarlijk dichtbij me in mijn dode hoek (met als gevolg dat ik regelmatig per ongeluk op z’n staart of poot stap). Als ik me aankleed in de ochtend geeft hij kopjes aan m’n tenen, als ik sta te koken, zit hij in de buurt en als Sander aan het werk is, ligt Abel het liefst op zijn kattentoren naast hem.

Na lange tijd doe ik nu weer eens een yogales en ook nu is Abel in de buurt. Hij koopt kopjes gevend onder me door, moeilijke balanshoudingen nog uitdagender makend. En tijdens de stretchoefeningen en eindontspanning gaat hij gezellig bij me liggen. Wat een snoes is het toch ook.