Ik vind schuttingen en afrasteringen nooit zo mooi. Zo afgebakend, zo hebberig en beschermend, en vaak zo afgesloten en onpersoonlijk. Maar een uitzondering vind ik van die gevlochten hekken, gemaakt van twijgen of smalle takken. Het ziet er prachtig uit, laat nog wat zicht en licht over terwijl het toch de grens markeert. Ik wil later ook zo’n hek. Gewoon omdat het kan!