Heerlijk is dat, onverwachts langsgaan bij een vriend, dat hij zoals bijna altijd thuis is, tijd heeft en blij is dat ik langskomt. Dat hij “wil je thee?” vraagt zonder op het antwoord te wachten en meteen twee stoelen klaar zet bij een van de mooiste bomen van heel Dordt. En dat we dan zonder haast of überhaupt besef van tijd bijkletsen tot het genoeg is en afscheid nemen zonder nieuwe afspraak te maken. Omdat we weten dat ik vanzelf weer eens aan kom waaien en dat het dan precies zo gaat.