Hoe langer ik besta, hoe meer ik me ervan bewust word hoeveel energie dingen me kunnen kosten. En ook hard ik het nodig ik heb om zo nu en dan even in mijn eigen bubbel te zijn, met m’n eigen gedachten, mijn knutselspullen en een bakkie thee. Even maar wat doen, mijn gedachten de loop laten en mijn handen hun weg laten zoeken. Het is op, ulke momenten altijd een enorme bende op tafel, maar des te opgeruimder raakt het in mijn hoofd. Ik word er echt een blijer mens van.