Wat ik zo bijzonder aan de hele crisissituatie vind, is de vindingrijkheid en saamhorigheid die je ook meteen ziet opkomen. Op de buurtapp bieden talloze mensen hulp aan kwetsbare buren aan, vrienden uit Taiwan sturen onverwachts een berichtje om te vragen hoe het gaat en ons het beste te wensen en Instagram stroomt vol met gave initiatieven. Een online koor om vanaf je bank aan mee te doen, een gezamenlijk applaus op woensdagavond om de zorgmedewerkers te bedanken, en creatievelingen die instantly online workshops bedenken om te zorgen dat preventief thuisblijven niet zo erg maar juist leuk wordt. Zo volgde ik vanmiddag een online les van Marloes de Vries die uitleg gaf over het illustreren van mensen. Hoe vervelend, spannend en onhandig de hele situatie ook is, de saamhorigheid maakt me warm. Ik voel me (online) enorm verbonden.