Een zonnige dag. Een uitzondering in deze natte periode. Ik pak meteen mijn kans en fiets vanaf de sportschool niet meteen richting huis maar naar de Kop van het Land. Even een rondje dijken fietsen. De ruimte van de polders ervaren. De stilte van de dijken in me opnemen. Me door elkaar laten rammelen door de wind zodat ik alles vergeet en alleen maar in het nu ben. Ik heb ongeveer de hele dijk lang tegenwind en kom kapot thuis (ook nog spierpijn van het trainen namelijk). Maar ik voel me heerlijk. Ik heb het gemist.