Af en toe heb je dat. Zo’n compleet verregende dag, de lucht zo donker dat het nooit echt ‘dag’ wordt en iedereen zo gehaast en in hun kraag gedoken dat je er niet vrolijker op lijkt te worden allemaal.

Maar ik werkte en was dus lekker droog en warm. En genoot extra van mijn kopjes thee uit mijn nieuwe ‘WINTER.’-mok. En besloot in de lunchpauze toch de benodigde frisse lucht te gaan scheppen ondanks het weer.

“Het regent, hè?!” zei mijn collega nog. “Weet ik” antwoorde ik en liep naar buiten.

In het park kwam ik allerlei andere dappere werknemers tegen, stevig doorstappend met een paraplu of een capuchon. Maar met één ding gemeen: een grote glimlach. Omdat regen zo erg nog niet is, als je eraan toegeeft. Omdat de druppels in gezicht eigenlijk lekker fris voelen, je wakker maken. Omdat het beter is dan nat terug te komen met een helder en vrolijk hoofd, dan binnen te blijven en te chagrijnen over het slechte weer. Regen is maar regen. Dat het vervelend is, is aangeleerd. Net als dat je bij regen geneigd bent te gaan rennen of je krampachtig in je kraag terug te trekken. Of dat het dom is om in de plassen te stampen.

Nee! Regen is verfrissend, verhelderend. Goed voor de bomen en planten. Het laat de aarde superlekker ruiken (wist je dat die geut petrichor heet?). Het maakt je extra blij als je daarna binnenkomt en je een andere broek kunt aantrekken en een kop thee kunt zetten. En, stampen in die plassen is hartstikke leuk. Even lekker speels doen, even kind zijn net als vroeger. Kan jou die natte vlekken in je broek schelen, daar is de wasmachine voor!