De lente is altijd mijn favoriete seizoen geweest. Na de kaalheid en leegte van de winter eindelijk weer nieuw leven bespeuren. Nieuwe kleuren zien ontstaan en de temperaturen voelen stijgen. Alsof iemand na een lange tijd afwezigheid alle lakens van de meubels haalt, de gordijnen opentrekt en de ramen wagenwijd openzet om de muffe boel eens goed door te luchten. Lente is mijn ding: het brengt de lichte energie en de hoop die ik wil voelen. Helaas duurt de lente – in de zin van: bloesem, jonge groene blaadjes en lammetjes – maar kort, maar gelukkig is daar dan altijd nog de zomer. Een fijne voortzetting van het leven in volle vaart. Met lange dagen vol licht, vrolijke mensen en kleurrijke mode.

Maar dan breekt altijd onvermijdelijk september weer aan. De eerste gekleurde blaadjes. De eerste herfststormen. De eerste schooldagen. Van september werd ik altijd weemoedig. Voor mij betekende dat vooral dat de winter eraan kwam, met korte dagen, lange donkere nachten en koude ochtenden. Ik associeerde herfst voornamelijk met de regen en de staalgrijze luchten, waaronder het voelt alsof de wereld met een plafond is afgedekt en je opgesloten zit in het seizoen. Ik had een hekel aan de herfst.

Het mooie van de herfst

Maar dit jaar is het anders. Dit jaar probeer ik te kijken naar het mooie dat de herfst brengt. De eerste stap was: in oktober op vakantie gaan in de bossen. De volgende stap is: iedere ochtend een wandeling (proberen te) maken. De laatste stap is: bewust stilstaan bij (en fotootjes maken van) mooie gekleurde blaadjes, paddenstoelen, mistige landschappen en andere herfstdingen.

Het resultaat (tot nu toe)? Ik geniet enórm van de herfst. De hoeveelheid regen valt me mee en elke zonnestraal maakt me als een kind zo blij. De hoeveelheid mooie kleuren en fotogenieke beelden blijft toenemen. De frisse stevige wind die door mijn haren waait en in mijn wangen prikt als ik op de fiets over de dijken rijd, geeft me het gevoel dat ik lééf. De net beregende grasvelden vol gekleurde herfstbladeren ruiken heerlijk tijdens mijn ochtendwandelingen. De korter wordende dagen trakteren me regelmatig op een prachtige zonsopkomst of -ondergang. En het is inmiddels alweer bijna Sinterklaas en Kerst, terwijl de bomen nog steeds niet kaal zijn en ik nog maar weinig staalgrijze dagen heb gezien.

Elk seizoen is uniek

Ik begin me ook steeds meer te realiseren hoe waardevol het is om op een plek te wonen waar de seizoenen bestaan. Elk seizoen heeft zijn eigen charme en zijn eigen sfeer en het ritme ervan is troostend en geruststellend. Of zoals Ane Brun het zo mooi zingt:

It’s the changing of the seasons / He says “I need them” / I guess I’m too Scandinavian / The relief of spring / Intoxication of summer rain / The clearness of fall / How winter makes me reconsider it all.

Herfst opent mijn ogen voor het mooie tussen alles waar we zo makkelijk over klagen (regen, kou, grijze dagen, kapotte fietslampen en politiecontroles). Het helpt me om weer te genieten van thuis zijn, van kopjes thee, warme dekentjes, spinnende poezen, kaarsjes en uitgebreid koken. En het is een perfecte aanloop naar de winter, naar reflecteren op het afgelopen jaar en de lessen omzetten in doelen voor het nieuwe jaar.

Yin en yang

Meer en meer ben ik me ervan bewust dat ik eerder altijd het actieve, optimistische, energieke wilde van de lente en de zomer. De energie van de twee warme seizoenen is vrolijk, bezig, naar buiten, creëren en geven, zoals het Chinese Yang. Maar steeds meer waardeer ik ook het belang van de herfst en de winter. Van de rustigere energie van de twee koude seizoenen: stilte, naar binnen, ontvangen en laten sudderen. Heroverwegen, berusten, oogsten en dankbaar zijn, zoals het Chinese Yin.

Het Chinese Yin en Yang is een dynamisch proces. Yin en Yang zijn onderling verbonden, hebben elkaar nodig, vullen elkaar aan, wisselen elkaar af. Zonder een periode van verstilling, van energie en inspiratie opdoen, brand je op van creëren, geven, actief zijn en altijd vrolijk. Zo is het ook in en met de seizoenen. Zonder de grijze, verregende dagen wordt warm zonnig weer op den duur saai. De bomen die hun blaadjes loslaten herinneren je eraan om je leven eens onder de loep te nemen en los te laten wat niet meer goed voor je is. Yin en Yang.

En zo, halverwege november, denk ik stiekem dat ik de prijs voor fijnste seizoen niet meer zo overtuigend uitreik aan de lente.