Het Jan Eijkelboom punt, een hoekje met bankjes en zicht op het drierivierenpunt. Het is één van de plekjes waar ik graag kom om even tot rust te komen bij de klotsende golven. De patronen en kleuren in de steeds veranderende stroom van de rivier fascineren me en verwonderen me. Ze helpen me altijd om mijn eigen leventje even los te laten en te voelen dat ik een deel van het geheel ben. De tekst van Jan Eijkelboom past daar ook bij: wat blijft komt nooit terug.