Een wandeling in mijn pauze. Zonder route, alleen navigerend op mijn zintuigen. Waar ik het meest zie wat ik mooi vind, daar loop ik heen. Terwijl ik ondertussen enkel de tijd een beetje in de gaten houd. Heerlijk vind ik dat. En het fijnste is dat er niks hoeft. Dat ik alle tijd heb voor een gesprekje met een zingende glazenwasser. Of voor een spontane knuffelsessie met een kat op straat en een grote Bernersennenhond die wordt uitgelaten. Die spontaniteit en vrijheid is waar ik energie van krijg en van oplaad voor de rest van mijn werkdag.

Ook nog een mooi artistiek plaatje van dezelfde wandeling: