Nu de reis naar het oosten van deze wereld nog maar enkele dagen ver weg is, begin ik me steeds meer te realiseren wat een cultuurverandering het zal zijn om van het platte Nederland naar het overvolle China te gaan. Met mijn één meter tachtig ben ik hier van gemiddelde lengte, in China zal ik over iedereen heen kijken. Met mijn blanke huidskleur en mijn blonde haren verdwijn ik hier tussen de rest, daar zal ik een uitzondering zijn. Terwijl hier alle steden vol liggen met druk bereden fietspaden, zal ik in China moeite moeten doen om een fiets te vinden van mijn formaat. Hier is Groningen met een drie en een half uur durende treinreis heel ver weg, in China is drie en een half uur reizen om de hoek. Terwijl we hier iedere dag weer boterhammen met kaas en worst wegwerken, eten ze in China rijst en noedels. En dit zijn waarschijnlijk maar enkele veranderingen waar ik aan zal moeten wennen. Hoe zal dat zijn?

Ik vond Nederland nooit zo’n land met een overduidelijke eigen cultuur. We hebben in de taal allerlei buitenlandse woorden overgenomen, onze kleding is algemeen westers, onze gebruiken en gewoonten leken me niet heel goed te typeren.. Wat is dan ‘de gemiddelde Nederlander’? En wat is ‘typisch’ Nederlands?

Toch, als je gaat nadenken, kun je genoeg bedenken dat (meer of minder) kenmerkend is voor Nederland(ers). Patatje oorlog, kroketten en frikadellen bijvoorbeeld. Of kaas op je brood en hagelslag als beleg. Beschuit met muisjes. Rauwe haring met uitjes, oliebollen en drop. Erwtensoep en stamppot met rookworst. Allemaal typisch Nederlands eten. Maar ook: Rijen oude stenen windmolens tussen de vierkante weilanden en slootjes. Oude historische binnensteden met grachten en prachtige grachtenpanden. Volgepropte fietsenstallingen bij de treinstations. Een draaiorgel op de markt, met zo’n mannetje dat op het ritme van de muziek met een geldbakje rammelt. En natuurlijk de koffieshops.

En ook in ons gedrag zijn we echt wel typisch Nederlands. Elkaar drie keer op de wang zoenen bij een begroeting. Na een afspraakje in een café beiden apart je eigen drankje betalen. De koektrommel dicht doen wanneer je iemand een koekje bij de koffie hebt aangeboden. Niet alleen de jarige, maar alle aanwezigen op een verjaardag feliciteren. Onbekende mensen op straat groeten als je toevallig oogcontact hebt.  Sinterklaas vieren met cadeautjes of surprises. Je tijdens het WK of EK totaal in het oranje uitdossen, ook als je niets met voetbal hebt. Als het een aantal weken matigjes vriest meteen hopen dat er een Elfstedentocht komt. Bij alle supermarkten en drogisterijen zegeltjes sparen voor gratis dingen. Met Koninginnedag (ik ben nog steeds niet gewend aan Koningsdag) alle frommeltjes die je kwijt wilt op een kleedje leggen en proberen te verkopen voor een paar centen.

Ik ben geboren en getogen in Nederland en ik houd van dit land. Waar ik veel mensen hoor zeggen dat ze het Nederlandse landschap saai vinden, kan ik intens genieten van het zicht op een mistig weiland met koeien, knotwilgen en een slootje. Ik hou van de Nederlandse directheid. Ik vind bijna al het Nederlandse eten lekker. Ik vind onze taal prachtig. Nu ga ik voor vier maanden weg, duik ik in andere culturen en richt ik mijn ogen op andere landschappen. Toch is het een hele fijne wetenschap dat ik na alle avonturen weer voet op Nederlandse bodem zal zetten en weer een frietje kan gaan halen en mijn tanden in een bitterbal kan zetten.

(Overigens: de beste manier om afscheid van Nederland te nemen is misschien wel door naar de miniatuurweergave van ons land te gaan kijken. Zonder dat je naar iedere plek hoeft die je dierbaar is of die voor jou echt Nederland kenmerkt, kun je je nog één keer rondwentelen in Nederlandse trots en van alle typisch Hollandse dingen afscheid nemen. Lang leve Madurodam in Den Haag!)

Voor meer foto’s van Madurodam, klik hier.