Een middag theedrinken met een vriendin, lekker lui op de bank en dan maar praten en mijmeren. Geen behoefte aan verdere activiteit.  De klok schuift langzaam naar etenstijd.  Gegeten moet er toch, maar om de luiheid in stand te houden besluiten we een patatje te halen.

De dichtstbijzijnde snackbar is min of meer om de hoek. Naast de ingang van ons studentengebouw sla je rechtsaf het eerste straatje in en neemt de eerste zijstraat links. Een miniklein snackbarretje doemt voor je op, je loopt er zo op af.  De ruimte is misschien vijf bij tien meter, twee kleine tafeltjes met vier plastic stoelen en een kleine toonbank. Daarachter staat een vriendelijk ogende, kleine man, zo te zien afkomstig uit een land in het Midden Oosten en met vrolijk twinkelende ogen.

‘Hallo dames, goeie dag,’ begroet hij ons met  een buitenlands accent. ‘Wat wordt het voor u?’ Bestellen is voor ons giebelmeisjes nog niet zo gemakkelijk. Mayonaise is lekker, maar zal ik er dan pindasaus bij doen of niet? En een snack erbij, of wordt het dan weer te duur voor mijn studentenportemonnee? Hoe moeilijk ik het dan ook voor mezelf maak, uiteindelijk bestel ik toch altijd hetzelfde.

 ‘Een patat met en een kaassouflé alstublieft.’

‘Doe mij maar hetzelfde,’ besluit mijn vriendin.

‘Meenemen of hier opeten?’ vraagt de man. Het klinkt als een riedeltje, ingestudeerd, net als de caissières bij de Albert Heijn, die ‘Lege flessen ingeleverd? Heeft u een Bonuskaart? Spaart u koopzegels? Wilt u voetbalplaatjes?’ opratelen.

‘Meenemen alstublieft,’ en we zijgen neer op de twee naast elkaar gepropte wachtstoeltjes.

Ons theekransje gaat in de snackbar gewoon door, we praten, we lachen, we wijzen op dingen die we zien, stellen verbaasd of geïnteresseerd vragen. De man achter de toonbank werkt stil en rustig door. Af en toe kijkt hij naar ons om, er is niet aan hem af te lezen of hij ons grappig of irritant vindt. Een moment later loopt hij om de toonbank heen en kijkt ons lachend aan.

‘Mij Nederlands is niet zo goed,’ verontschuldigt hij zich vooraf, ‘Maar wat is ‘sit still and be quiet’in Nederlands?’

Mijn vriendin en ik kijken elkaar verbaasd aan. Wil hij zijn kinderen thuis in het Nederlands kunnen vermanen stil te zijn? We bedenken de vertaling en vertellen het de man.

”Sit still and be quiet’ is ‘zit stil en houd je mond’ in het Nederlands.’

De man knikt. Hij loopt weer om de toonbank heen en schudt de patatten in de frituurpan om. Dan kijkt hij over de toonbank heen en zegt met een grijns:  ‘Zit stil en houd je mond!’

We barsten in lachen uit en zeggen geen woord meer tot hij ons met zijn mooiste glimlach ons de tas met patatten en kaassoufflés aanreikt.